Id est enim, de quo quaerimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Non potes, nisi retexueris illa. Et quidem, inquit, vehementer errat; Duo Reges: constructio interrete. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ac tamen hic mallet non dolere.

Verum hoc idem saepe faciamus.

An eiusdem modi? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Haeret in salebra. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Ecce aliud simile dissimile. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed ego in hoc resisto; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed plane dicit quod intellegit. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Videsne quam sit magna dissensio? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Esse enim, nisi eris, non potes. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Confecta res esset.

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;

Sint ista Graecorum; Age, inquies, ista parva sunt. Si id dicis, vicimus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.

Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Itaque his sapiens semper vacabit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Iam in altera philosophiae parte. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Bork Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Non est igitur summum malum dolor. Ut id aliis narrare gestiant? Erat enim Polemonis. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Sedulo, inquam, faciam. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quid enim? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? A mene tu? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Tollenda est atque extrahenda radicitus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?